Şimdi düşünelim. Acaba sakar insanlar mı yoksa mükemmel ve hatasız görünen insanlar mı bize daha sevimli gelir? Ya da hangisi size daha yakın ve samimi gelir? İşte bunu merak eden bir bilim insanı!
Elliot Aronson bununla ilgili bir test hazırlamış ve deneklere sunmuş. Acaba Mükemmellik mi yoksa sakar davranışlar mı insanlarda daha çok sempati uyandırıyor? Pratfall Etkisine bir göz atalım. Deney için deneklere sorular sorularak cevaplarının alınması istenmiş ve bu deney kayıt altına alınmış. Sonrasında bu kayıtlar insanlara dinletilerek ne hissettikleri sorulmuş. Deney sonucu hayli ilginç sonuçlarla karşılaşılmış. Soruları yanıtlayan bir denek yanlışlıkla kendisine ikram edilen kahveyi ( heyecandan olsa gerek ) döküyor ve buna gülüyor. İşte bu hareket dinleyiciler tarafından sevimli ve samimi bulunmuş.
Aronson' un deneyinde göze çarpan durumu gelin hayatımızdan bir örnekle test etmeye çalışalım. Hepimizi sevdiği, güldüğü ve samimi bulduğu Yeşil çam aktörlerinden Kemal Sunal'ı düşünelim. O mükemmel olmaya çalışan veya kusursuz biri olmamasına rağmen bütün ilgiyi üstüne çekebilmiştir. Ünlü filmi Sakar Şakir ( 1977 ) sanki Pratfall Etkisi deneyinin ispatı gibi. Hepimiz o filme güler ve hiç birimiz Şaban karakterini itici bulmaz yadırgamayız. Çünkü bu halleriyle kendimize daha yakın hissederiz.
Mükemmel olmak veya kusursuz görünmeye çalışmak insanların saygısını ya da sempatisi kazanabilmek anlamına gelmez. Bu durum sizi ancak ulaşılmaz ve hayran olunan biri gibi gösterebilir. Halbuki hata yapan ve buna gülebilen insanlar daha yakınlık duyduğumuz ve ilişki kurarken zorlanmadığımız insan tipleridir. Olduğu gibi görünmek ve yanlış yapmaktan korkmayanın. kendinizi sevin ve benliğinizle insanların karşısına geçin. Mutlu olmanın yolu bu olsa gerek. Hata yapmaktan korkmayın!
Takipte kalın...
Yorumlar
Yorum Gönder